Powitanie jesieni...

Tak bardzo bałam się nadejścia tej jesieni. Wyskoczenie z lekkich kiecek i przerzucenie się na kryte buty na prawdę mnie przerażało! Najbardziej chyba dlatego, że jesień wymaga ode mnię większego poświęcenia. Nie będzie już tworzenie szybkich sukieneczek czy delikatnych bluzek. Teraz zaczyna się prawdziwe szycie, czyli cięższe tkaniny, mocniejsze wykończenia, więcej przemyślenia co i jak żeby było elegancko i wygodnie.

Jesień w tym roku witam w dobrym stylu!


Wiedziałam kiedy się zabrać za szycie mojej pikóweczki.
Kiedy zobaczyłam materiał na półce sklepowej, postanowiłam że będzie mój. Od razu tworzyła mi się wizja tego jak ma wyglądać moja nowa jesienna kreacja. Przede wszystkim prostota! Sama tkanina pikowana była już dla mnie genialna, więc nie chciałam zepsuć jej efektowności. Im mniej, tym lepiej.
Na początku zastanawiałam się jaki kołnierz, bo to, że będzie z minimalną ilością zaszewek to wiedziałam od początku, ale co dalej...? Później jakie kieszenie? Kryte? Naszywane? Hm... Pierwotnie kurtka miała być z małą stójką, wszywanymi z boku kieszeniami i guzikami, gdzie dziurki miały być wykończone lamówkami. Wszystko miało być na tip top i tak też jest! Pomysł w międzyczasie oczywiście ewoluował i stójka wypadła z gry. W trakcie pracy wyszło też, że guziki absolutnie nie pasują do kroju jaki sobie wymyśliłam. Kompletnie zaburzały całą harmonię. Postanowiłam więc, że moje super wykończenia dziurek zostawię na kiedy indziej, a na ich miejsce wskoczą niewidoczne zatrzaski;) Jeśli guzików nie ma to naszywamy kieszenie! Kieszenie delikatnie skośne by nadać odrobinę fikuśnego smaczku.
Całość, łącznie z kieszeniami i szwami wewnętrznymi jest wykończona lamówkami w kolorze palonej kawy.

Nie ma co! Noszę ją od 3 dni, a już jest moją ulubioną kurteczką. Bardzo lubię;)