Musztardowa sztywniara

Tym razem biorę się za spódniczki. W niczym dziewczyny nie wyglądają tak dobrze jak w sukienkach czy właśnie spódniczkach:) Pomyślałam, że warto pokazać trochę nóg jesienią i o to jest...

Materiał zakupiłam jakieś pół roku temu z myślą o spodniach... No cóż, wyszło inaczej;)
Dwa dni temu poczułam po prostu impuls! Przecież ja nie mam spódnic na jesień czy zimę. To jest przecież niedopuszczalne!

Przeszperałam od razu moją szafę z tkaninami i jak tylko zaglądnęłam, wiedziałam że szukam właśnie tego.
Zaraz przed snem myślałam co by tu stworzyć... Hmmm, może coś bardzo prostego...może plisy...albo jakaś asymetria...
Dobra, robimy plisy! Tył gładki, co by siedziało się wygodniej:)

Przód składa się z plis rozchodzących się od środka na boki. Tył zrobiłam z trzech klinów, żeby spódniczka tworzyła delikatny, ale odrobinę sztywny klosz. Wiadomo, że plisy naturalnie będą się rozchodzić podczas noszenia, więc postanowiłam dopasować również kształt tyłu.
Jak widać na ostatnim zdjęciu, co raz lepiej radzę sobie z zamkami krytymi. Myślę, że ten wyszedł całkiem nieźle:)

W międzyczasie , całkiem przez przypadek wyszło coś jeszcze z mojej musztardowej;)
Kiedy myślałam nad wzorem kiecki, zastanawiałam się czy może nie zrobić plis, ale w wersji asymetrycznej. W końcu stwierdziłam, że rezygnuję z tej opcji i wybrałam bardziej klasyczną wersję.

Całkiem przez przypadek, podczas przekręcania spódniczki, wyszło że tak na prawdę to ja nie muszę rezygnować z asymetrii!
Moją spódniczkę można nosić nie tylko na jeden czy dwa sposoby, ale nawet na trzy!

Opcja na bok:

Dzięki temu, że tył skonstruowałam z trzech klinów, założona na bok wcale nie wygląda przypadkowo:)

Opcja tył na przód:

Ciężko mi nawet powiedzieć, którą najbardziej lubię;) Wiem na pewno, że ta trzecia w chodzi w grę jeśli nie muszę nigdzie siadać. Układanie plis pod pupą nie jest wygodne:D